ارتباط بین (اختلالات شخصیت وابسته و مرزی ) و تست رورشاخ

آزمون رورشاخ و اختلال شخصیت مرزی

در بررسی ارتباط بین رورشاخ و اختلال شخصیت مرزی تا حدی نتایج محکمی بدست آمده است. برای مثال ، آکلین (۱۹۹۵) مشخص کرد که بیماران این گروه به طور خاص چندین ویژگی متمایز را در رورشاخ نشان می دهند. این آزمون در ارزیابی دقیق و آشکار کردن ساختار زیربنایی ، خصوصیات عاطفی و بیانگر دنیای درونی بیماران مرزی و نقش بی همتای آن در مشخص کردن پویای های درونی بیماران مرزی که در ابزار تشخیص گذاران سرآمد است نقش دارد.

در یک مطالعه ، چندین گروه از بیماران بستری مقایسه شدند که شامل (۵۱ بیمار مرزی ، ۱۴ بیمار اسکیزوتایپی ، ۱۷ بیمار با حالت ترکیبی مرزی-اسکیزوتایپی و ۳۰ بیمار که در مرحله اولیه اسکیزوفرنی بودند) با ۲۰ بیمار نرمال مقایسه شدند که تمام بیماران بستری نمرات بالاتری را در مقیاس اختلال فکر رورشاخ نشان دادند.

لادولف و ویستن(۱۹۹۳) مقایسه ای را مابین ۳۵ دختر بزرگسال مرزی با ۱۷ افسرده و دختران غیر مرزی انجام دادند که دختران مرزی نمرات بالاتری را از دختران افسرده در مقیاس وابستگی دهانی و پرخاشگری دهانی رورشاخ کسب کردند.

ریچمن و سولوکف (۱۹۹۲) ، ۲۰ بیمار سرپایی با اختلال شخصیت مرزی را با ۲۰ بیمار سرپایی نوروتیک مقایسه کردند که مشخص شد که گروه مرزی  نمرات پائین تری را از گروه نوروتیک در مقیاس سطح رشدی کسب کردند.

در مطالعه ای نشان داده شد که یافته های رورشاخ در حیطه ی آسیب روانی افراد دچار اختلال شخصیت ضداجتماعی شاخص های بیشتری را در ارتباط با سازماندهی شخصیت مرزی و خودشیفته ایجاد می کند و نشان دهنده ی دلبستگی و اضطراب کم در بیماران دچار اختلال شخصیت ضداجتماعی بدون آسیب روانی است.

آزمون رورشاخ و اختلال شخصیت وابسته

دو گروه از نمرات رورشاخ به طور کلی اشاره به وابستگی دارند:

اول: حتی یک پاسخ به غذا نشانه­ ی وابستگی است. البته داده ها در رابطه با این ادعا ضعیف است و مطالعاتی که ارتباط بین این دو را بیان کند گزارش نشده است.

دوم ، مقیاس رورشاخ در زمینه وابستگی اشاره به وابستگی دهانی دارد. اگرچه پژوهش های قابل توجهی در زمینه مقیاس وابستگی دهانی و رفتار وابسته گزارش نشده است تنها یک مطالعه رابطه مقیاس وابستگی دهانی و اختلال شخصیت وابسته را بررسی کرده است.

بورنستاین (۱۹۹۸)، از پرسشنامه تشخیصی شخصیت-اصلاح شده(PDQ-R) برای تشخیص اختلالات شخصیت استفاده کرد. او نشان داد که که دانشجویان لیسانسی که نمرات بالاتر از آستانه را در اختلال شخصیت وابسته در این پرسشنامه می گیرند نمرات بالاتری در مقیاس وابستگی دهانی نسبت به دیگر انواع اختلالات شخصیت می گیرند.

در پژوهشی با هدف بررسی اثر بخشی روان درمانی مبتنی بر بینش در وابستگی و کاهش افسردگی مراجع از آزمون رورشاخ استفاده گردید، پژوهش مذکور از نوع مطالعه موردی بود. یک آزمودنی ۲۶ ساله دختر که با استفاده از مصاحبه بالینی، ملاک‌های تشخیصیDSM-IV-TR و آزمون رورشاخ مبتلا به اختلال شخصیت وابسته تشخیص داده شد، شرکت کرد و با استفاده از مقیاس افسردگی بک (بک, ۱۹۷۸) و پرسشنامه مکانیسم های دفاعی (آندروز و همکاران, ۱۹۹۳) مورد ارزیابی قرار گرفت. اثربخشی درمان با استفاده از مشاهده, خود گزارشی مراجع و تکرار پرسشنامه افسردگی انجام شد. در میزان وابستگی بیمار کاهش قابل ملاحظه ای مشاهده شد و در مقیاس افسردگی بک, نمره مراجع از ۱۹ در جلسات اول به ۸ در جلسه آخر کاهش یافت روان درمانی بینش مدار با تکیه بر تداعی آزاد و تخلیه هیجانی در درمان اختلال شخصیت وابسته مؤثر می باشد که در این راستا برای تشخیص بهبود می توان از آزمون رورشاخ استفاده نمود.

ravannewse