مبتلایان سرطان سینه احتمال کمتری در ایجاد PTSD در طول شش ماه اول تشخیص را دارند

اهمیت توجه به اختلال «استرس پس از حادثه» در بیماران مبتلا به سرطان نتایج مطالعه‌ای که اخیرا منتشر شده، نشان می‌دهد که تقریباً یک‌پنجم بیماران سرطانی ، «اختلال استرس پس از حادثه» یاPTSD را تا چندین ماه بعد از تشخیص بیماری‌شان تجربه می‌کنند و بسیاری از این بیماران نیز سال‌ها بعد از آن همچنان با این مشکل زندگی می‌کنند. به گزارش سلامت و مهر به نقل از ایسنا از مجله «سرطان» وابسته به انجمن سرطان آمریکا، نتایج این تحقیق بر نیاز به شناسایی سریع، نظارت دقیق و درمانPTSD در بازماندگان سرطان تأکید می‌نماید.

       اگرچهPTSD اصولاً در افرادی که تجربه حوادثی همچون تصادف رانندگی جدی یا بلایای طبیعی را داشته‌اند، شناخته شده است اما می‌تواند در بیمارانی که تشخیص سرطان در آنها داده شده نیز به وقوع بپیوندد. در این بخصوص و به خاطر اینکهPTSD در سرطان هنوز به‌طور کامل بررسی نشده است، دکتر کارین می سین چان از دانشگاه ملّی مالزی و همکارانش، ۴۶۹ فرد بالغ با انواع مختلف سرطان را ظرف یک ماه بعد از تشخیص در یک مرکز تومورشناسی مورد مطالعه قرار دادند. بیماران فوق بعد از شش ماه و سپس مجددا بعد از چهار سال تحت آزمایش‌های تکمیلی قرار گرفتند. ارزیابی‌های بالینی در این تحقیق، حدود ۲۲ درصد وقوعPTSD را در شش ماه بعد از تشخیص و کاهش نرخ آن را تا ۶٫۱ درصد تا ۴ سال بعد از تشخیص نشان داده است.

اگرچه روی‌هم‌رفته نرخPTSD باگذشت زمان کاهش می‌یابد، تقریباً یک‌سوم بیمارانی که مبتلا بهPTSD تشخیص داده شدند دارای علائم مزمن یا تشدید یافته آن تا چهار سال بعد بودند. بسیاری از بیماران سرطانی اعتقاد دارند که نیاز به روحیه جنگجویی دارند و از زمان تشخیص تا درمان باید مثبت و خوش‌بین باقی بمانند تا شانس بهتری برای شکست سرطان‌شان داشته باشند. دکتر چان در این رابطه می‌گوید:«برای این بیماران، درخواست کمک برای مشکلات عاطفی‌ که با آن روبرو هستند معادل قبول کردن ضعف است. لذا نیاز به آگاهی بیشتری وجود دارد تا چنین بیمارانی بپذیرند که گرفتن کمک برای مدیریت تحولات عاطفی -خصوصاً افسردگی، اضطراب وPTSD– بعد از سرطان، هیچ ایرادی ندارد».

       دکتر چان همچنین تأکید کرده که بسیاری از بیماران با این ترس زندگی می‌کنند که ممکن است سرطان آن‌ها بازگردد و آنها ممکن است تصور کنند سرطان با همه بالا و پایین‌ها، درد، خستگی یا تب برمی‌گردد. به‌علاوه، بازماندگان ممکن است ملاقات با آنکولوژیست یا همان پزشک سرطان شناس یا حتی پزشک عمومی خود را انجام ندهند تا از خاطرات تجربه گذشته خود در مورد سرطان جلوگیری کنند. این می‌تواند منجر به تأخیر در کمک گرفتن برای علائم جدید یا حتی امتناع از درمان عوارض نامربوط گردد. محققین این مطالعه همچنین دریافته‌اند که در مقایسه با بیماران دیگر انواع سرطان، بیماران مبتلا به سرطان سینه ۳٫۷ برابر کمتر احتمال ایجادPTSD در طول شش ماه اول تشخیص را دارند اما نه در چهار سال اول. چنین موضوعی ممکن است به این خاطر باشد که در مرکز درمانی مورد مطالعه، برنامه‌ای اختصاصی برای حمایت و مشاوره با تمرکز بیشتر بر بیماران سرطان سینه در طول اولین سال بعد از تشخیص وجود دارد. دکتر چان می‌گوید: «ما نیاز به ارزیابی فیزیولوژیکی و همچنین ارائه سرویس‌های حمایت برای بیماران سرطان در مرحله ابتدائی و ادامه آن در زمان‌های پس‌ از آن داریم زیرا بهبود فیزیولوژیکی و سلامت روانی، به‌ اندازه سلامت فیزیکی دارای اهمیت هستند».