زندگینامه و سخنان زیبا اندره ژید
آندره ژید، نویسندهٔ نامدار فرانسوی، که مدت نیم قرن حضوری نمایان در عرصهٔ ادب فرانسه داشت و تاثیر شگفت آور نوشتههایش در سالهای پس از جنگ جهانی براکثر مخاطبان و به ویژه بر نسل جوان انکارناپذیر است، به سال ۱۸۶۹در پاریس، چشم به جهان گشود. پدرش استاد حقوق و مادرش دختر یکی از بورژواهای ثروتمند نرماندی بود. ژید در خانوادهای پایبند به سنتهای مذهب پروتستان پرورش یافت و سالهای نوجوانی و جوانی او، تحت تاثیر این امر قرار گرفت.
در کودکی، به سبب بیماری نتوانست به طور منظم به تحصیل در مدرسه ادامه دهد. اما از آنجا که در خانوادهای علاقهمند به علم و فرهنگ میزیست، توانست این کمبود را به خوبی کنترل کند و در خانه به تحصیل ادامه دهد. پس از مرگ پدر به سال ۱۸۸۰، سرپرستی او به مادر دقیق و سختگیرش واگذار شد که با توجه و دلسوزی بیش از اندازه، پسر را به ستوه آورده بود. در این سالها، ژید در محیطی زنانه میزیست. در پانزده سالگی، با عشقی بیآلایش و عرفانی، به دخترخالهاش، مادلن روندو دل بست. این دلبستگی در سال ۱۸۹۵به ازدواج انجامید و به رغم تمایلات دیگرگون ژید، آن دو تا سال ۱۹۳۸ (سال مرگ مادلن)، سعادتمندانه در کنار یکدیگر زیستند.
ژید فعالیت ادبی خود را در بیست و دو سالگی (۱۸۹۱) آغاز کرد. از آنجا که به یاری بخت، از رفاه مالی برخوردار بود و نیازی به کار کردن نداشت، توانست با فراغ بال به نوشتن بپردازد و از پشتیبانی معنوی نویسندگان و شاعرانی چون پییر لوییس، پل والری، و استفان مالارمه بهرهمند شود. به ویژه دوستی او با مالارمه، سبب شد که در آغاز کار، به مکتب سمبولیسم روی آورد. مهم ترین آثار او در این دوران، عبارتند از: یادداشتهای روزانه آندره والتر، شهرهای آندره والتر، رسالهٔ نرگس و سفر اورین. اما طولی نکشید که از این مکتب رویگردان شد و او نیز مانند مونتی، روسو و استندال، زندگی انسان را موضوع آثار خود قرارداد و با تجزیه و تحلیل مداوم و مستمر مسائل عاطفی و روانی خویش، کوشید تا از خواستها، نیازها، اضطرابها، ضعفها، توانمندیها و پیچیدگیهای روح بشر، پرده بردارد.
ژید در ۲۴سالگی (۱۸۹۳) در حالی که به شدت بیمار بود و میپنداشت که زندگیاش با خطری جدی روبهروست، به تونس رفت. اما دو سال بعد (۱۸۹۵)، هنگامی که از آفریقای شمالی به فرانسه بازگشت، تغییری ژرف در او پدید آمده بود و جدا از بهبود کامل، از بسیاری از قید و بندهای جسمی و روحی رهایی یافته بود. از این پس، دست به نوشتن آثاری زد که از تجربیاتی سرچشمه میگرفت گه از او «موجودی تازه» ساخته بودند. از میان این آثار، میتوان از مائدههای زمینی(۱۸۹۷) ضد اخلاق(۱۹۰۲) و در تنگ (۱۹۰۹) نام برد. اما کتابی که مایه موفقیت او شد، دخمههای واتیکان بود که به سبب لحن جسورانهاش، شهرتی ناگهانی برایش به ارمغان آورد.
ژید مانند بسیاری از افراد، برای توجیه امیال خویش در برابر محرمات مذهبی، فلسفهای بنیاد نهاد.
http://fa.wikipedia.org
salamatomehr
هر سعادتی زادهی تصادف است
و در هر لحظه همچون گدایی بر سر راهت ظاهر میشود
=======سلامت و مهر=======
من بر این باورم که عشق به یک شخص ِ بزرگوار
بیش از هر چیز دیگر به انسان فروتنی می آموزد
=======salamatomehr=======
هنر، همکاری میان خدا و انسان است
و در این همکاری زمانی که انسان کمتر دخالت می کند
نتیجه عالی تر است
=======سخنان بزرگان=======
اگر آن چه میخوری مستت نکند
ازآن روست که گرسنگیات آنقدر که باید نبوده است
=======سلامت و مهر=======
هر کس باید راه زندگی خودش را پیدا کند
و از راه زندگی خودش برود نه از راه زندگی دیگری
=======سخنان بزرگان=======
داشتن احساس حقیقی از تظاهر به آن احساس
کمابیش غیر قابل تشخیص است
=======سخنان بزرگان=======
بکوش تا عظمت در نگاهت باشد نه در آنچه می نگری
=======salamatomehr=======
بدبختی هر کسی ناشی از آن است که همیشه اوست که می نگرد
و آنچه را می بیند به خود وابسته می کند
=======سخنان بزرگان=======
همه ی شکل های خدا دوست داشتنی است
و همه چیز شکل اوست
=======سلامت و مهر=======
برای راهنمایی خود به دنبال نوری می رویم که به دست خویش داریم
به هر کجا که بروی جز خدا چیزی را ملاقات نمی توانی کرد
=======سخنان بزرگان=======
نگرش تو باید هر لحظه نو شود
خردمند کسی است که از هر چیزی به شگفت آید
=======salamatomehr=======
هر آفریده ای نشانه ی خداوند است
اما هیچ آفریده ای نشان دهنده او نیست
منبع: namakstan.ir
www.salamatomehr.com
دیدگاه خود را بیان کنید